la dicha me embarga....

Si estou contenta, a pesar de que acabo de recibir a conmocionante noticia da morte de Carmina Ordoñez, que aínda non se sabe como foi, pero non debemos preocuparnos porque pronto nos enteraremos dos máis escabrosos detalles, que serán emitidos e reemitidos en tódolos medios de comunicación.
Sen embargo, eu estou contenta porque a partir da próxima semana, cando me pregunten que fas no teu traballo, xa terei algo que contestar. Dedicareime a percorrer, e de paso coñecer, todalas vilas lucenses en busca dos arquivos gardados das extintas cámaras agrarias locais. Co que a min me gusta viaxar, "me lo voy a gozar" e de paso escribir periódicos reportaxes para el Progreso sobre o asunto en cuestión, que agora en verán é difícil encher páxinas e seguro que lles ven moi ben, ou iso espero.

sin comentarios

Olvídame.
Piensa que no me has conocido.
Yo era un sueño no vivido.
Siento decirte que no te olvidaré

que fuiste lo que siempre quise conocer

que me hiciste ser mujer,

esa mujer que nadie comprendió.

Este poema es una despedida anticipada.
Cada nuevo día trajo algo bello para nosotros.
Pero olvidamos en nuestras horas locas, que no nos pertenecemos,

que somos parte de un destino.

El día ha llegado para nosotros.
Sigue tu camino y recuérdame en una hora bruja.

 

Natalia Silvente

Camaiñante non hai camiño...

Levo un verán un pouco movidiño, despois de ter percorrido case toda a península en coche nun fin de semana, tres días despois non se me ocurre mellor cousa ca camiñar 14 quilómetros andando en 2 horas, para que logo falen do pouco que me gusta camiñar. A pesar da dura empresa cheguei con dignidade ó final, seguro que a iso, contribuiu e moito, a paraxe que se podía contemplar á beira do miño polo seu paso por lugo city. Acabamos en Chamoso onde nos agardaba unha suculenta merenda, para que enganarnos en Lugo cómese moi ben.
A ensinanza que saquei desta viaxe é que necesito ou pouco de adestramento para enfrentarme ó Camiño de Santiago, pero ó final pode que me anime e todo este ano, cando se marche o séquito da raíña por suposto.

Cuestión de horas

Acabo de cambia-la hora do blog, non estou segura de si agora aparecerá correctamente. Hoxe marchamos de viaxe, unha longa viaxe e sobre todo unha irrepetible experiencia, non creo que moitas veces na miña vida me decida a viaxar máis de 2.000 kilómetros nun fin de semana, mudanza incluída e con breves pero intensas paradas turísticas, para que viaxar senon. Desde Lugo city ata a cidade condal, neste caso deixaremos a Dalí para outro día, e concentrarémosnos só na mudanza. A viaxe xa é outra cousa, León, Zaragoza e moi posiblemente o Pais Vasco(sen concretar) esperan a nosa fugaz visita. Xa vos contarei, cando cheguemos en que quedou todo, si chegamos claro.

Paisaxe Galega

Esto si merece a pena visitalo e est� tan cerqui�a

Chove en Lugo

Xa sei que resulta moi manido comezar isto falando do tempo, pero non fai máis que reflexar a realidade, non sei en absoluto de que falar. O caso é que tampouco vou ser demasiado sincera, non vaia ser que alguén lea isto algunha vez. Volvendo ó tempo, tampouco é tan mala a chuvia, a veces axúdate a esquecer cousas, a min faime chorar e así todo se vai da cabeza. Pero non me malinterpretedes, estades lendo a unha autentica fan do antigo deus exipcio Ra, ou sexa que eu son das tiradas ó sol na praia, pero cun bo protector.

Probando Probando