martes, 26 de octubre de 2004
Un día no ximnasio
A verdade é que isto de conservar a "línea" si que cansa. Onte foi a miña segunda experiencia co que chaman spinning e hoxe doenme músculos do corpo que non sabía que existían, pero existen e parece que volven a resucitar despois dun cuarto de século durmidos. O caso é que sería inxusto botarlle a culpa só a bicicleta, porque despois probei a clase de body pump, que é o mesmo pero con pesas. Preguntarédesvos por que facer un cóctel tan explosivo, a razón é que si empezas algo tes que empezalo con forza, senon para que ir o ximnasio. Da igual que as dúas semanas (iso con moita forza de vontade) deixes de ir e non o volvas pisar máis, ó principio é básica a actitude positiva (xa sei que non mo creo nin eu). Menos mal que en Londres non vou ter estes prblemas de "niña pija más o menos capitalista", porque seguramente os cartos non me chegarán nin para comer, moito menos para ir o "gym".
Un consello, para empezar recoméndovos algo máis relaxado pero igual de "snob" ou máis si cabe, porque o chaman o método das estrelas ( o corpo de Naomi Campbell ou Brad Pitt agora ó noso alcance-haberá alguén que se trague esto?). Este método incrible chámase pilates e nin de coña está o alcance de calquera peto, de feito en Galicia só hai un ximnasio na Coruña, onde podes pagar as sesións individuais, que costan unha pasta (o de ubicalo na Coruña eche cousa dos estudios de mercado, se cando eu digo que son burgueses...). O caso é que para os que temos unha economía máis limitada podemos atopar o que se chama pre-pilates nos ximnasios de "andar por casa", esto é unha preparación previa e necesaria para facer correctamente os exercicios das sesións individuais. Non está nada mal, relaxado e tranquilo e o mellor de todo é que o día seguinte non hai maniotas.
Interesante esta clase sobre ximnasios, o bo que ten o blog é que eu podo escribir sobre o que queira e vos non tedes permiso para xulgarme.
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
No hay comentarios:
Publicar un comentario