Metela pata

Hai algo que non me gusta nada, metela pata. Por moi insignificante que poida se-lo erro é algo que me fai sentir estúpida e permanezo enfadada conmigo mesma hasta que o esquezo. Peor que metela pata é facelo e que os demáis se den conta. A min coma case todo o mundo gústame o reconocemento alleo, máis do que nunca confesarei, por iso cando cometo un erro que non debería ter cometido e ademáis iso afecta a outras persoas, faime sentir polo chan. Nin sequera pedir perdón soluciona a humillación. Eu repítome a min mesma que todos somos humanos e que como humanos cometemos erros, pero por moito que o diga non son capaz de quitalo da cabeza. O erro dun médico por pequeno que sexa pode matar unha persoa e aínda que sexa unha esaxeración porque eu non son médico reflexa un pouco o que quero dicir.
O caso é que agora me atopo nun deses momentos e como non é fácil falar dos sentimentos reais, non a lo menos para min, prefiro escribir sobre eles. Penso que si o deixo plasmado no blog, quítomo de encima e será máis fácil pasar a pensar en cousas máis importantes, como as eleccións galegas, outro claro exemplo de que errar é humano.